सुमित नेपाली गीत हेर्दै
बच्चा भएपछि जिम्मेवारी बढ्छ नै, हामी दुबैको धेरै समय आजकाल बाबु हेर्नमा नै बितेको छ । कुनै कुनै बेला समय नै अपुग भए झैं हुन्छ । हामी दुबै काम गर्ने भएकोले समय मिलाउन अलिक गाह्रो भएको छ । फेरि मेरो काम भनेको सातै दिन जस्तो हुने भएकोले पनि गाह्रो भएको हो । हाललाई मेरो प्रोजेक्ट सकिन सकिन लागेकोले झन बेफुर्सदिलो भैदिएको छु । अब १-२ हप्तामा सकिन्छ होला । त्यसपछि भने मसँग प्रसस्त समय हुनेछ । किनकी त्यो प्रोजेक्ट पछि बेरोजगार हुनेछु भन्ने पक्का छ । चाहे त्यो केहि समयको लागि नै किन नहोस् । सोच्नलाई त बाबु पाएपछि नै जागिर छाडिदिन्छु भन्ने सोच बनाइ सकेको थिएँ । प्रोजेक्टको बिचैमा छाडिदिन मनले मानेन । ५-६ महिनामा सकिइहाल्छ भन्ने भयो । आर्थिक मन्दीको बेला च्याट्टै छाडिहाल्नु बुद्धिमानी होइन भनेर पनि छाड्न सकिन । फेरि भने जस्तो जागिर सितिमिती पाइंदैन । बरु जेनतेन चलाउनु पर्ला भन्ने सोचेर त्यो जागिर धानिरहें । मे महिनामा सकिनु पर्ने प्रोजेक्ट एउटा सबकन्ट्रयाक्टरले धोका दिएकोले २ महिना लम्बियो । उनीलाई जति गाह्रो भए पनि केही गुनासो गरिनन । त्यसैले मैले जागिर खान पाइरहें । बरु अब त्यो जागिर भरे भोली भएर बसेको छ । त्यसैले अहिले आएर मनमा कस्तो कस्तो लागिरहेछ । भविष्यको चिन्ता भन्दा पनि अब यसपछि के गर्ने हो भन्ने पिर थपिएको छ । शायद २-४ महिना खाली बस्छु या जे जस्तो जागिर पाइन्छ त्यसमा सन्तोष गर्छु त्यो पछिको कुरो हो । तर अहिलेलाई भने जे पर्ला त्यो टर्ला भनेर बस्नु सिवाय अरु कुनै विकल्प भए जस्तो लाग्दैन ।
अन्तमा , जे सोचेर यो ब्लग शुरु गरेको थिएँ त्यसको एक चौंथाइ लक्ष्य पनि प्राप्त गर्न सकिरहेको छैन । व्यस्त जीवनको यो समयप्रति मेरो गुनासो चैं छैन । मात्र यत्ति हो, कुनै बेला मसँग समय हुँदा पनि त्यसलाई ब्लग अपडेट गर्न तिर लगाउन सकिन; मूडले गर्दा । लेख्न समय भएर मात्र नहुने वातावरण पनि चाहिने रहेछ, होइन र? आउने दिनहरुमा फुर्सदको समय यसैमा लगाउने विचार गरेकोछु । हेरौं के हुने हो ।
